INLOGGEN
«»

ik beitel je tot vrouw

ik ben jouw beeld
aan het houwen
uit de ruwe rots
die jij eens was

zag de branding waar
de golven aan je vraten
het strand waar jij in onbegrip
en stilte bent verzand

ik weet je wispelturig
vurig als je door mijn handen gaat
ik moest je splijten om naar de
aders in je hart te kunnen kijken

ik beitel je tot vrouw
polijs met liefde ronde vormen
niemand heeft je ooit gekend, jij bent
nooit door een warme golfstroom verwend

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 03-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ik beitel je tot vrouw’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.