in een triptiek van liefde

wil melker

ik zie zachtheid
in een sterk profiel
schaduw duidt de
randen van je ziel

je ogen glanzen
en de bloemenkransen
dansen op muziek
liefde in triptiek

mijn paletten klaar
de kleuren gescheiden
nog zijn vormen en
beelden bescheiden

ik schilder magie
met tijd die verdwijnt
jij verschijnt op het doek
in het rood van de morgen