Margarita van Cortona

Door: Valentijn

De ochtend was nog zwart
Op de fiets langs de stille Rijn
Ook al regende en waaide het hard
Ik moest voor zevenen in het gele klooster zijn

De kapel zo groot als een zithoek
Gaf plaats aan een handvol nonnen
Het altaar bijna te klein voor het gebedenboek
Gauw omkleden de pater was al bijna begonnen

Ik wist nog niet wat gevallen vrouwen waren
Laat staan ongewenst zwanger, of voor het zingen de kerk uit
Deze nonnen hielpen de meisjes bij het baren
Van hun toenmaals schandelijke spruit

Elke dag op weg naar school kwam ik er voorbij
Het geboortehuis van de zusters, met op de begane grond
In kinderbedjes met hoge witte spijlen in een rij
De babys, met adoptie als voornaamste horizont

De zusters waren lid van de Margarita van Cortona-stichting
Margarita wordt vereerd als beschermheilige van hoeren
Ze deed boete door zelfkastijding en verminking
Om haar inwendige duivel de mond te snoeren

Ze raakte op drift toen haar minnaar werd vermoord in de bossen
Schreeuwde haar vele zonden van de daken
Kreeg visioenen en raakte in religieuze extase
En toen is ze met haar navolgers een congregatie begonnen

Als kind wist ik nog van niets
Was braaf katholiek opgevoed thuis
Ging door weer en wind op de fiets
En boog mijn hoofd voor het heilig kruis