INLOGGEN
«»

VERDWAALDE ROTSEN

De reuze Drentse keien liggen verspreid
in nette tuinen of woeste heidevelden,
moeten telkens het kinderspel ontgelden,
kennen vrolijk geklauter bij felle strijd.

Kloeke rovers hebben zich juist bevrijd
van sterke wachters, gaan als trotse helden
naar hun woonhol, waar ze reeds rijke buit telden.
Worden oergraven door de jeugd ontwijd?

Eens schoven ontheemde stenen voort
met reizend poolijs, bleven op vreemde grond,
gaven mensen tehuis, bewaarden doden,

spreken na geheimzinnig bestaan dit woord:
"Onze kalme ouderdom maakt jong leven bont,
't verblijdendste wat alle tijden boden."

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 07-04-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VERDWAALDE ROTSEN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.