ONVAST DENKEN

Han Messie

Het peinzende kind toeft
bij straks
later
de verre toekomst

oostelijk avondblauw
aan de vage einder
geeft slechts wachtende vragen
daar verschijnen langzaam
kronkelige nevelslierten
winden zich door elkaar
al dichter _ hoger
wekken blij vertrouwen
moedig verlangen
tonen zwarte sterren
die hard star en roerloos
hun geheime verrassing
misschien een noodlot bergen

deze sprekende lucht
is de Indische tulband
uit toververhalen
voor kleine hoorders
én
op oude meestershoofden
der rijpste wijsheid.