INLOGGEN
«»

Het kind van zeven

Ik kijk naar de witte spijlen, de kooi om mij heen
er gaat een zachte zoemer, een zuster komt kijken
mijn voeten zijn in gips gebonden, ze liggen zwaar
komen mama en papa straks, mogen dan die laarsjes uit?

Met de drijvende wolken wil ik me mee laten voeren
een kleuter huilt boos, zelf ben ik al een grote jongen
zuster, ik heb pijn, ik voel het hier zo steken
kom, ga nog maar even slapen, straks komt de dokter.

De dag dat het gips wordt geknipt zijn mijn benen twee stokjes
met een grote zwarte auto rijden we langzaam naar huis
de jongens komen voorbij, zwaaiend op weg naar school
ik worstel tot ik weer loop, ga in november naar de tweede klas.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 28-12-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jose van Rosmalen
Actief sinds: 21-11-2014Informatie bij het gedicht:

herinneringsgedicht Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het kind van zeven’ van Jose van Rosmalen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.