Het kind van zeven

Jose van Rosmalen

Ik kijk naar de witte spijlen, de kooi om mij heen
er gaat een zachte zoemer, een zuster komt kijken
mijn voeten zijn in gips gebonden, ze liggen zwaar
komen mama en papa straks, mogen dan die laarsjes uit?

Met de drijvende wolken wil ik me mee laten voeren
een kleuter huilt boos, zelf ben ik al een grote jongen
zuster, ik heb pijn, ik voel het hier zo steken
kom, ga nog maar even slapen, straks komt de dokter.

De dag dat het gips wordt geknipt zijn mijn benen twee stokjes
met een grote zwarte auto rijden we langzaam naar huis
de jongens komen voorbij, zwaaiend op weg naar school
ik worstel tot ik weer loop, ga in november naar de tweede klas.