INLOGGEN
«»

Poezenkinderen

Poezenkinderen

Vannacht moest ik plassen
Ik stond op uit bed
Toen ik in de woonkamer kwam
Keken de drie poezen
Me vanaf de bank aan
Waarop ze lekker tezamen lagen
Ik zag ze denken
"Oh dat is die man
Best een aardige vent eigenlijk
Maar voor hem staan we niet op hoor
We blijven lekker liggen
Doei
Slaap lekker"

Later die nacht moest mijn vriendin plassen
Ze stapte uit bed
Toen ze in de woonkamer kwam
Riepen de poezen in koor
"Mama !"
Ze sprongen met enthousiasme
Met z'n drieën van de bank
En lieten zich uitgebreid aaien
En vertroetelen
Door hun lieve verzorgster
Hun eigen mensenmoeder

Ik vind dat prachtig
Ik ben tevreden
Met elke kruimel liefde
Die ik van de poezenkinderen krijg
Geduldig wachtend
Op de dag
Dat ze mij zien
En tegen elkaar zeggen
"Hé daar is onze lieve papa !
We gaan gelijk naar hem toe
Misschien wil hij ons aaien"

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 13-01-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Poezenkinderen’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.