Katten

Missy

Gedicht: "Katten"

Ze zijn er in soorten en maten,
In kleuren zo mooi als maar kan.
Die snoezige poezige vriendjes,
Ze willen je aandacht en dat blijkt ook wel dan.

Altijd zetten ze hun beste beentje voor,
Tja, lief slijmen is hun 2e aard.
Maar zodra hun bakje weer vol is,
Is de de drukte weer even bedaard.

Dan heb je weer even tijd voor jezelf,
En kan je weer eens doen wat je wilt.
Dat denk je dan tenminste wel eens,
Maar de gedachte van je kat verschilt.

Want plots springt er weer een op je schoot,
Als je net even lekker gaat zitten.
Want ja, op jou ligt het toch zachter,
Dan op hun eigen plekje waar ze horen te pitten.

De dure krabpaal blijkt ook niet echt nuttig,
De diva loopt er heel stijlvol omheen.
Ze zal er nooit eens aan krabben,
Dat doet ze liever aan de bank of je teen.

Want zodra je ineens voorbij loopt,
Neemt zij haar sluiphouding aan.
Dan schud ze nog even haar kontje,
Alvorens ze jou gaat verslaan.

Schijnbaar zijn al je ledematen enge monsters,
Zo doet ze ten minste alsof.
Want de halen staan in m'n voeten,
En inmiddels ook in bijna elke slof.

Ook de snoertjes moeten het ontgelden,
En nog geen pen is veilig bij haar.
Laat staan al mijn make-upjes,
Alles kapot van het kauwen en klaar.

Toch zijn katten ook vaak wel lief,
En brengen ze heel veel plezier.
We lachen wat om hun streken,
Het geeft een gezellig vertier.

Ook als je iets besteld heb,
En het gebracht werd in een kartonnen doos.
Geef die dan vooral aan je kat,
Want ik zeg je: het is net of zijzelf die koos!

Ze eigent die haar helemaal toe,
En weggooien mag dan ook niet.
Ook al staat het voor geen meter,
Er is toch niemand die dat ziet.

Maar hoe gek die katten ook doen,
En hoe raar ze vaak ook zijn.
Die snoezige poezige vriendjes,
Zitten in mijn hart en dat is heel fijn!