INLOGGEN
«»

Donkere ogen

Waar is het dier dat me ontvlucht is?
Vroeger dacht ik dat mijn voetafdruk
die van een sabeltandtijger was
maar nu moet ik toegeven
dat die afdruk meer lijkt op die van een
drietenige aap zonder staart.

Waar is die pure idiote kracht van naïviteit
en slaapdronken fantasieën, zodat ik maar
met mijn oren hoefde te wapperen of er
verscheen een heilige graal aan mijn
voeteneind, waaruit een kronkelende stroom
ideeën naar boven borrelde

Echter: Die vloed heb ik opnieuw ontdekt.
Ik grijp ernaar met gestippelde handen,
dankbaar dat alle gekheid niet
meer op een stokje past.
Te vergelijken met de energie die opgewekt wordt
door de donkere ogen van de Indiase prinses
die zojuist binnen gekomen is,
De grond wijkt uiteen onder mijn voeten
ik raak verzwolgen
prinselijkheerlijk

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 01-12-2022

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Valentijn
Actief sinds: 28-12-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Donkere ogen’ van Valentijn zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.