Glasscherven
Mag ik sterven?
Hier en nu
Het vallen van glasscherven
worden beschermd met de paraplu
Ze brengen je geluk
Starend door dat glas
Ook al zijn ze stuk
Zie ik mezelf nu pas
Ik kan niet van mezelf houden
Ik voel de pijn diep vanbinnen breken
ik kan de tranen niet meer tegenhouden
Ik ben zo hard van mezelf afgeweken
De barsten zullen zichtbaar blijven
Ondanks je het vastkleeft
Zal het je altijd bijblijven
Ook als je het weggeeft
Dus loslaten zal het niet
Leren aanvaarden is de boodschap
Geef het een kans je verdriet
Bekijk je eigenschap
Je zult er meer vinden
Die nog in jou gescholen zitten
En je verblinden
De waarheid vinden van deze mythen
Elke scherf zal de puzzel doen afmaken
Deze dicht bij jou bewaken
Zo met jezelf doen kennismaken
Om ze nooit meer te doen kwijtraken
Het leven zal je verlichten
Met kleuren die zich omringen
Het geven van inzichten
En zo het minder doen verdringen
Leef je leven
Omarm je gevoel en elkaar
Want dit duurt maar even
Doe dit maar
Myrthe Dokens, 14/6/2020
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-06-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Myrthe Dokens (Actief sinds: 08-05-2020)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Glasscherven’ van Myrthe Dokens zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.