INLOGGEN
«»

De laatste van mijn soort

LAATSTE VAN MIJN SOORT

Ik ben de laatste van mijn soort
Van mijn persoontje
Bestaat er slechts één exemplaar

En dat betekent letterlijk
Dat er niemand overblijft zoals ik
Als ik straks verdwenen ben

Ik heb geen kopieën gemaakt
Geen replica's van mezelf opgeslagen
Het prototype is zoekgeraakt

Ik ben een probeersel
Een vergeten proefmodel
Een proefmonster van een man
Een niet zo'n sterk staaltje

Hoe dan ook
Ik ben uniek
Van mij zijn er geen twee
Laat staan drie of meer

De eerste van mijn productielijn
En tevens gelijk de laatste
Mijn DNA gaat in rook op
Of verdwijnt in de aarde

Zo zal het gaan
En daar doe ik niks aan
Waarom zou ik ook ?
Daar is niks ergs aan

Mijn model is uit de mode
Geschrapt uit het assortiment
Daarna verdwenen uit de schappen
Ik ben een gelukkig mens


Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-06-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De laatste van mijn soort ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.