«»
Ik ben de laatste van mijn soort
Van mijn persoontje
Bestaat er slechts één exemplaar
En dat betekent letterlijk
Dat er niemand overblijft zoals ik
Als ik straks verdwenen ben
Ik heb geen kopieën gemaakt
Geen replica's van mezelf opgeslagen
Het prototype is zoekgeraakt
Ik ben een probeersel
Een vergeten proefmodel
Een proefmonster van een man
Een niet zo'n sterk staaltje
Hoe dan ook
Ik ben uniek
Van mij zijn er geen twee
Laat staan drie of meer
De eerste van mijn productielijn
En tevens gelijk de laatste
Mijn DNA gaat in rook op
Of verdwijnt in de aarde
Zo zal het gaan
En daar doe ik niks aan
Waarom zou ik ook ?
Daar is niks ergs aan
Mijn model is uit de mode
Geschrapt uit het assortiment
Daarna verdwenen uit de schappen
Ik ben een gelukkig mens
De laatste van mijn soort
LAATSTE VAN MIJN SOORTIk ben de laatste van mijn soort
Van mijn persoontje
Bestaat er slechts één exemplaar
En dat betekent letterlijk
Dat er niemand overblijft zoals ik
Als ik straks verdwenen ben
Ik heb geen kopieën gemaakt
Geen replica's van mezelf opgeslagen
Het prototype is zoekgeraakt
Ik ben een probeersel
Een vergeten proefmodel
Een proefmonster van een man
Een niet zo'n sterk staaltje
Hoe dan ook
Ik ben uniek
Van mij zijn er geen twee
Laat staan drie of meer
De eerste van mijn productielijn
En tevens gelijk de laatste
Mijn DNA gaat in rook op
Of verdwijnt in de aarde
Zo zal het gaan
En daar doe ik niks aan
Waarom zou ik ook ?
Daar is niks ergs aan
Mijn model is uit de mode
Geschrapt uit het assortiment
Daarna verdwenen uit de schappen
Ik ben een gelukkig mens
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 15-06-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Vincent OostrijckActief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De laatste van mijn soort ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.