Een onmondig kind?

Dakoyria

Opeens ben ik zomaar tot een onmondig kind
gereduceerd...
Al vijftig jaren op eigen benen staan telt niet
Alsnog bruikbaardere omgangsvormen geleerd

Het meeste onderga ik inmiddels tamelijk gelaten
In mijn geheugen vallen soms lastige gaten
De oude benen willen zo graag dan niet meer
De nodige hulp is bij de hand, keer op keer

Ik wil zo graag bruiden zien, baby's en ander jong
grut
Meer dan belangstellend hoor ik over tijd rovend
getut

Foto's worden met gepaste trots getoond;
ikzelf heb die periode lang geleden ook gekend
Elders dan, waar ik een eeuwigheid geleden,
nog struggelde, mijn best deed en heb gewoond.

Dakoyria, 2020.