Bezeten

Godefridus Niemans

Bezeten.

In een onverwacht moment
Bemerkte ik ze in mijn hart
demonen
Hoe zijn in hemelsnaam daar zo snel gekomen ?
Waarom heb ik ze niet herkend?

In de strijd tussen twijfelen en hopen
Zijn ze uit hun ei gekropen
En nu zijn ze ook definitief beland.
In mijn zorgeloze niemansland

Ze stinken ,grijnzen en fluisteren kwaad.
Toen ik mijn vertrouwen had verloren leken ze uit het niets geboren
En toonden hun monsterlijk formaat

Ze groeien goed door twijfel en mijn angst gevoed
In de hoek zit argwaan , de vleugels nog gevouwen
Spoedig omarmt hij me met wantrouwen.

Afgunst heeft zich afgezet met een zuignap aan mijn bed
Ik weet dat als hij niet snel weer gaat
Ik vervuld word van zijn haat.

Boven mij hangt de tweeling spot en schuld
Mijn plafond is met hun stinkend slijm gevuld
En in de spiegel zie ik hoe angst mij stil beloert .Ze moeten weg!
Ik word beroerd.

Hoe krijg ik deze monsters weg
voordat zij bezit nemen van mijn denken?

Er is maar een manier om je te behoeden
Stop meteen met ze te voeden!
Ik heb ze de schrik van hun leven gegeven en
ze uitgehongerd uit mijn hart verdreven