De koningin van Rotterdam

Vincent Oostrijck

DE KONINGIN VAN ROTTERDAM

Het stormt al dagen
Wind en regen teisteren
De gevels en de ramen
Van ons arme appartement

De koningin van Rotterdam
Kijkt ongerust naar buiten
Door het raam
Op de zevende etage
Naar het balkon
Dat het zwaar te verduren heeft

Er is een kattennet gespannen
Om de katten binnen te houden
En de duiven buiten te laten

Het kattennet danst en springt
En zwiept heen en weer
Opgezweept door de storm
Alsof het waanzinnig is geworden
En niet langer hier wil blijven

Op enkele plaatsen
Heeft het net helaas al losgelaten
En is het heel brutaal ontsnapt
Aan de haakjes die het vasthouden
Die alles bij elkaar moeten houden

Het net zakt steeds verder in elkaar
De reflecterende cd's die eraan hangen
Om de vogels af te schrikken
Proberen zich van het net te ontdoen
Het net zelf probeert te ontkomen
Aan de ketens van het balkon

De koningin van Rotterdam
Mijn koningin van Rotterdam
Slaat het geheel ongerust gade
Vanaf de koninklijke woontoren
En ik stel haar gerust:

"Als de wind gaat liggen
En uiteindelijk zal dat heus gebeuren
Komt alles weer goed
Het kattennet zal weer trots hangen
Goed gespannen
En blinkend in de zon
Ik beloof het u, mijn vorstin
Ik zal er persoonlijk zorg voor dragen"

De koningin van Rotterdam
Bezit de sleutel
Die mijn hart heeft geopend
Ze regeert er rechtvaardig over
Over dat oude hart van mij
Als een ware vorstin
Met veel liefde en geduld
En humor natuurlijk

Ze klopte aan bij mij
De deur van mijn hart ging open

Ze zei:
"Mag ik binnenkomen ?"

Ik zei:
"Kom binnen als u wilt
U bent nog meer welkom
Dan u zelf wellicht beseft"

Toen stapte ze hier binnen
En ze is nooit meer weggegaan