ZEGENRIJKE VLUCHT
Mijn school bracht steeds angst
ondanks verbeten wil
drukten kwellende vragen
me onweerstaanbaar neer
ik ontvluchtte de proefwerkweek
zwierf wanhopig rond
de Efteling riep zacht
het knusse stoomtreintje
tussen hoge rotspieken
eeuwig dansende schoenen
kaboutermuziek
onder wijze bomen
gaven
klaarheid van het kind-zijn weer
de wegloper verstond
een kleine toverstem
zelf schiep hij sprookjes
Ik schrijf nóg vertellingen
zal hen blijven maken!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 04-06-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Ik zat als negentienjarige in de voorbereidingsklas van de hogere landbouwschool, Dordrecht. Ik kon niet klaar komen voor het overgangswerk, ontvluchtte de school. Zonder uitzicht -maar toch verlicht!- bezocht ik de Efteling, wat mij tot het idee bracht zelf verhalen te schrijven. Nog steeds doe ik dat! Na deze afgang nog Warmonderhof gehaald!
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ZEGENRIJKE VLUCHT’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.