jouw wereld?

Geert Messelis

jouw wereld is niet die
is niet de wereld van wouden
met aarde die smaakt naar water
ijzer en wortels
jouw wereld is de wereld niet
van hoge luchten en bergen
jouw wereld kleintje
is de onschuld van een schaaldier
in de branding
en als de zee terugwijkt is het even glans
een bangelijk uitdoven
verdord
als de stad in de morgen
achterblijvend
als die benen op die bank daar
opgezwollen half plant half dier
en uitgelopen eieren van ogen
paardenogen
staren naar de genade
van die muil met open kaken
die avond gaat een lichtje niet meer aan
in het asiel voor afgeleefde paarden
niemand mist iemand
mist iemand ooit iemand
of alleen: een arm van zichzelf
(die was erg geriefelijk)
en jaren later bij wolkig weer
nog wat pijn in een litteken
kleine lichtjes op het strand
flikkeren en doven
liggen daar wat mooi te zijn
tot ze drogen
er gaat een meeuw dood op het strand
glanzend, de olie heeft haar
plof zegt het kreng in de kartonnen doos
het halsje schudt nog even op

waarom kunnen mensen zo genadig zijn voor dieren


(1076)