VERSTROOIEND TOCHTJE
'k Fietste op een frisse winteravond
over de lange eenzame landweg
volgde een kleine warme luchtwenteling
de oneindige troosteloze ruimte
had één starre droge ademtocht
maar een soepel balletneveltje
danste speels voor me uit
de gitzwarte akkerzee welfde gedwee
tegen de llliputterboompjes van houtskool
bij de nog grijze stramme westelijke kim
dat lokkende wolkje toonde een zwakke gloed
ik vond wat me steeds wenkend geleidde:
dampende erwtensoep in de boerenherberg.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 22-01-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Ik fietste door het duister van een lege, milde winter. Eenzaam... Wat vooruit zwevende, wervelende lucht leidde mij naar een restaurant, waar ik van erwtensoep genoot.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VERSTROOIEND TOCHTJE’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.