«»
maar zelfs de grootste woorden blijven stil.
Is er dan niemand die de klanken van mijn stem hoort?
niemand die mij werkelijk antwoord?
Twee werelden, maar een persoon,
is dit dan mijn verdiende loon?
Meegesleept over twee lijnen,
lukt het mij niet om de juiste mensen te seinen.
Leeft mijn oprechte mening nog wel?
Of wordt dat een complete rel?
Twee werelden, maar een persoon,
volgt er ergens een patroon?
Twee werelden, maar een persoon
ik huil en ik gil,maar zelfs de grootste woorden blijven stil.
Is er dan niemand die de klanken van mijn stem hoort?
niemand die mij werkelijk antwoord?
Twee werelden, maar een persoon,
is dit dan mijn verdiende loon?
Meegesleept over twee lijnen,
lukt het mij niet om de juiste mensen te seinen.
Leeft mijn oprechte mening nog wel?
Of wordt dat een complete rel?
Twee werelden, maar een persoon,
volgt er ergens een patroon?
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 05-10-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Naomi KlompActief sinds: 03-10-2017Informatie bij het gedicht:
Dit gedicht is geschreven met mijn verleden in gedachten. Ik was thuis een heel ander persoon dan bij mijn vader en was bang om te zijn wie ik wilde zijn. Omdat ik dacht dat ik 'de perfecte dochter' moest zijn. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Twee werelden, maar een persoon’ van Naomi Klomp zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.