dag nieuwe dag

Geert Messelis

ik laat de nacht bezinken
in het slib van de rivier
het blijft verborgen onder stroming
maar altijd weer
zie ik de schijngestalten
van de waan
die in de schaduw drijven

het licht klapt open
als een bloem
het afscheid van bezwete lakens
stille getuigen van het vechten
met een beeldenstorm
ik zet de kraan wijd open
en spoel het duister weg

dag vreemde dag
dag vrolijke dag
dag nu nog gloednieuwe dag
ik wil niet weten
wat me wacht