liefste ouders

Geert Messelis

zou graag al was het maar één keer
dromen met een blos op beide wangen
zoals toen polutie
nog een vlekje op een laken was
en ik zo opgezadeld was
met schuldcomplexen
dat ik dacht
dat ik een vieze ziekte had
door hun schuld
door hun doorgedraaide schuld
smaakte voorjaarsontwaken
als een bedorven vrucht
verdorven zondaar
schuw en schichtig
door de onschuld van verlangen