nieuw vitalisme
eerst was de dood een puppy
die zachtjes jankte voor wat aandacht
als hij kwispelde met zijn staart
dan schudde heel zijn kont
nu grijnst hij al zijn tanden bloot
en gromt ik kom je halen
als de moed je in de schoenen zinkt
als de moed tot onder je schoenen zinkt
ben je weer vrij, je kan bewegen
de tijd die me nog rest
hou ik mijn handen vrij
een voetreis door de herfst
de teerheid van het licht
dat speelt met dode blaren
ik stap, ik leef
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 21-01-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘nieuw vitalisme’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.