«»
bergen zijn teloor gegaan
dalen vol ontgoochelden
idealen van hun glans ontdaan
bloemen bloeien minder kleur
ze knakken voor het sterven
lucht verliest zijn geur
zaden zullen nooit meer lente erven
blauw klaart zomers helderheid
het zinderen is afgevlakt
kaalheid legt de schimmen bloot die
troosteloosheid er heeft opgeplakt
nog gehoorzaamt mij de wind
ze jammert vage klachten
regen stort in beken neer
droogte laat het leven wachten
ik ben de desolaat
leef mijn zinsbegoocheling
er is geen mens met wie ik praat
en spiegel mijn verovering
ik ben de desolaat
ik regeer weer over rotsenbergen zijn teloor gegaan
dalen vol ontgoochelden
idealen van hun glans ontdaan
bloemen bloeien minder kleur
ze knakken voor het sterven
lucht verliest zijn geur
zaden zullen nooit meer lente erven
blauw klaart zomers helderheid
het zinderen is afgevlakt
kaalheid legt de schimmen bloot die
troosteloosheid er heeft opgeplakt
nog gehoorzaamt mij de wind
ze jammert vage klachten
regen stort in beken neer
droogte laat het leven wachten
ik ben de desolaat
leef mijn zinsbegoocheling
er is geen mens met wie ik praat
en spiegel mijn verovering
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 07-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ik ben de desolaat’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.