Onafscheidelijk, vergaand vergroeid
Uiterst moeizaam stiefelt de goedmoedige lobbes
van een hond voorbij
Oud al in jaren, net als zijn baas, juist ja, híj
Beiden met langzame loop behept...
door vervelende artritis die hen met een overmaat
aan pijn bezet
Hun korte loopje als van hoogbejaarden, in rustige
tred
Zo onafscheidelijk, vergaand vergroeid met elkaar
en ik kijk steeds opnieuw naar dit stel, met dikke pret.
Dakoyria, 2023.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-01-2023
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Onafscheidelijk, vergaand vergroeid’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.