Veranderende zeden

Dakoyria

Ik ken hem inmiddels al jaren, dit aimabele
Marokkaanse medemens uit de buurt
We zijn beiden inmiddels tamelijk ouder
geworden Hij met een terugtrekkende haar-
grens; ikzelf volledig grijs en door overgewicht
bestuurd

Zo heel vaak een woord met hem gewisseld;
dit meer dan beminnelijke mens
Maar heden tendage: wat maak ik nou toch mee?
Een joekel van een hond, aan de riem Dat dan wel
Is dat nou werkelijk naar zijn wens?
Toe moet ik wel geven: het is een prachtdier!

Maar als ik wat beter kijk: krijg ik de schrik van mijn
leven... zo vrijwel geheel aan een wolf gelijk!
Ik vrees nu dat zoveel van het spontane en vertrouwde
tussen ons verloren zal gaan
Niet dat dit beest me ook maar iets heeft misdaan
Toch blijf ik er in alle oprechtheid liever mijlenver vandaan.

Dakoyria, 2020.