ZUCHT
Dicht opeengedrongen
hangen lichtgrijze wolken
koel en zelfvoldaan
boven de weidekreek
die aangename dreiging
laat waterrimpels
blij huiverend voortglijden
naar verhoopte ontmoeting
in het wiegende riet
vinden ze hun bestemming
die allerlei vragen
en oneindigheid bewaart.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-02-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Kleine golfjes van zoet water glijden voort, gaan soms heen en weer of eindigen ergens aan de waterkant.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ZUCHT’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.