INLOGGEN
«»

Mijn voeten ten voeten uit.



Wanneer mijn voeten spreken konden,
dan hadden zij mij woordelijk kunnen vertellen,
dat als mijn schoenen hen omknellen.
zij dat als hinderlijk ondervonden.

Ja als mijn voeten zouden kunnen praten
En ik zou ze kunnen verstaan,
dan zouden zij mij kunnen laten weten
wanneer zij meuren naar het zweten.

Of een derde in de oren kunnen knopen;
wanneer ik wat aangeboden krijg.
Dat ik op één been niet kan lopen,
terwijl ik zelf zwijg.

En mij er op kunnen attenderen;
dat ik moet leren
om mij zelf niet te besmetten,
maar steeds mijn beste beentje voor moet zetten.

Zo zouden zij mij ook een hint kunnen geven
dat ik niet moet lopen dralen,
maar voor een beter leven
een wit voetje moet zien te halen.

Ja zo zijn er nog tal van zaken
Die mij en mijn voeten raken.
Doch ondanks dat ik een stel jubeltenen heb
Houden zij nog steeds hun klep.
Dd J

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 08-02-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dolf de Jong
Actief sinds: 26-12-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn voeten ten voeten uit.’ van Dolf de Jong zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.