«»
Ik voel me weer zo alleen
Waar moet ik toch heen
Met al mijn vragen
In die donkere dagen
Luistert men nog wel
Als ik mijn vragen stel
Kijkt men me amper aan
Om snel door te gaan
Stond men maar even stil
Vragen naar wat ik wil
Met oprechte aandacht
Even naar mij glimlacht
Gewoon even blijven staan
Na een handdruk verder gaan.
Steeds te worden afgerekend
Omdat mijn gezicht is getekend
Door brand is het aangedaan
Ziet men mij niet meer staan
Naast fysieke en mentale pijn
Wordt ook mijn wereld zo klein
Alleen al een handdruk
Alleen al een handdrukIk voel me weer zo alleen
Waar moet ik toch heen
Met al mijn vragen
In die donkere dagen
Luistert men nog wel
Als ik mijn vragen stel
Kijkt men me amper aan
Om snel door te gaan
Stond men maar even stil
Vragen naar wat ik wil
Met oprechte aandacht
Even naar mij glimlacht
Gewoon even blijven staan
Na een handdruk verder gaan.
Steeds te worden afgerekend
Omdat mijn gezicht is getekend
Door brand is het aangedaan
Ziet men mij niet meer staan
Naast fysieke en mentale pijn
Wordt ook mijn wereld zo klein
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 25-10-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Gertjan van der KraanActief sinds: 31-10-2014Informatie bij het gedicht:
Aandacht voor elkaar bij fysieke problemen. Afgerekend worden op uiterlijk. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Alleen al een handdruk’ van Gertjan van der Kraan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Gedichten over het lichaam
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Vlinderkind
- Het menselijk lichaam.
- Een blij gezicht te zien
- Keihard
- LICHAAMSTAAL EN GEEN...
- Een levend boek.