INLOGGEN
«»

Veroudering

Altijd 'is' een mens,
Totdat die 'is geweest'.
Zij of hij jong is en
Denkt dat dat nooit
Veranderen zal, maar
Vergeet dat veroudering
Eens meeneemt in een
Vrije val. Onomkeerbaar
Ook dit keer weer verliest
De mens iets van weleer.

Zo heeft de mens veel geleerd.
Heeft die enorm veel gepresteerd;
Een loopbaan opgebouwd; is die
Gelukkig met de liefde getrouwd.
Diegene die zo zijn geluk mag
Beleven, zal zich er ooit rekenschap
Van moeten geven, dat inmiddels iets
Voorbij is gegaan dat niet toestaat de
Weg terug in te slaan.

Onomkeerbaar, die rimpel in het
Bestaan; grijzende haren gaan iets
Vervangen van wat eerst onomkeerbaar
Leek; maar nu nog iets is van verlangen.








Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 30-08-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen
Actief sinds: 02-03-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Veroudering’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.