daag maar uit
ik wil met pijn
je raken, de diepste
passie in je smaken
daag maar uit
met harde ogen
zachtheid is gedogen
ik zal je breken
zodat je eigen jeugd
zich in gevoel kan wreken
voor de hardheid
die is aangedaan toen
ze jou alleen liet staan
eindelijk de kern voelen
die ongeraakt bleef woelen
dan je overgeven aan genot
ik laat je wonden
voelen van de scherven
die de jaren je deed erven
ik zal je tot het uiterste
met pijn gaan strelen, dan
helen in het samen bloeden
verloren tijd vergoeden
kan ik niet, je nieuwe openheid
geeft alle vrijheid aan je eigen lijf
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘daag maar uit’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.