«»
verzengend zindert op mijn
vlees verzadigd en zomp
wanneer
mijn dorst
dwingend is wanneer mijn land lijdzaam leunt in de oksels
van de hitte en ik het gras hoor
schreeuwen met een
gele schorre stem
dan voel ik weet ik dat
ik onmogelijk kan weten hoe
pijnlijk dorst kan zijn hoe hard honger kan zijn in een land verzuurd
door een verzengende woestijn
waar de aarde ampel ademt en
waar water wondergoud is
dan denk ik weet ik ween ik
om de kinderen van de zon om
de doden van de dorst om de goden
der natuur om de hongerigen
van de toekomst
dorst
wanneer de zonverzengend zindert op mijn
vlees verzadigd en zomp
wanneer
mijn dorst
dwingend is wanneer mijn land lijdzaam leunt in de oksels
van de hitte en ik het gras hoor
schreeuwen met een
gele schorre stem
dan voel ik weet ik dat
ik onmogelijk kan weten hoe
pijnlijk dorst kan zijn hoe hard honger kan zijn in een land verzuurd
door een verzengende woestijn
waar de aarde ampel ademt en
waar water wondergoud is
dan denk ik weet ik ween ik
om de kinderen van de zon om
de doden van de dorst om de goden
der natuur om de hongerigen
van de toekomst
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 28-07-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Natasja DelangheActief sinds: 11-11-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘dorst’ van Natasja Delanghe zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.