Babies

Dakoyria

Wat ik zélf zoal onopgemerkt uitstraal?
Een elf maanden oude baby reageert op mij
Zijn handjes lief naar me uitgestrekt, zo meer
dan blij! Een stralende lach op het gezicht
hoewel hij me niet eens kent...

Wat spijtig dat we eenmaal volwassen geworden
die eigenschap al te gemakkelijk verliezen
Door een toegestane hoeveelheid aan boosheid
en frustratie, zo hopeloos ontstemd en spijt voor
de kiezen.


Over dit gedicht 

Geplaatst op: 14-08-2024

Gedicht beoordelen

Gemiddelde cijfer: 0
Aantal beoordelingen: 0

Over deze dichter

Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)


© Op dit gedicht 'Babies' van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.