Zwart

Joris Olivier

Zij gaat in zwart gekleed,
ontkleurd in haar leed,
kraaien in de lucht.
Over ’t zwarte asfalt vlucht

een zwarte rat in ’t riool.
Op ’t plein bij de zwarte school,
spelen zwarte kindjes
met louter zwarte vrindjes.

Aan ’t zwarte water blijft ze staan,
ze kan het leven niet langer aan.
De dood in ’t zwart gekleed,
ontfermt zich over haar leed.

De witte herder aan haar zij
doet fluks een stap op zij,
reikt haar zijn witte hand,u
leidt haar in ’t kleurig land

van rozen en maneschijn,
zal hier haar begeleider zijn
in haar queeste naar geluk,
ver van eer zwart ongeluk.

Daar vindt zij haar prinsgemaal,
die haar leert de liefdestaal,
haar meevoert naar hoger sferen,
om haar de finesses te leren.