De avond en de vuilcontainer

Vincent Oostrijck

DE AVOND EN DE VUILCONTAINER

Toen hij 's avonds buiten liep
Met zijn vuilniszak in de hand
Richting de vuilcontainer
Viel het hem ineens op
Dat het wel erg stil was op straat

De lantaarnpalen waren aan
Maar desondanks
Was het opvallend duister
Hier in deze straat

"We zijn verlaten"

Dacht hij

"Maar door wie
Of door wat ?
Ben ik verlaten ?
Ben jij verlaten ?
Zijn wij verlaten ?"

Dit was het soort duister
Dat een simpele lantaarnpaal
Niet verlichten kon

Dit was de koude
Die nietsontziend
Je systeem binnendrong
Je lichaam verkleumde
Tot op het bot

Hij hoorde wat ritselen
Ratten misschien
Afval waarschijnlijk
Voortgedreven door de wind
Als door een koude adem

Zat hij in het decor
Van een enge film ?

Was het zo'n verhaal
Waarbij de hoofdpersoon ontwaakte
En na verloop van tijd ontdekte
Dat hij de enige overlevende was ?

Hij kwam bij twee vuilcontainers
En ondanks dat hij zag
Dat één ervan nog niet vol zat
Stonden er veel vuilniszakken naast

Verwonde vuilniszakken
Met gaten als ontstoken wonden
Waar het vuil uitpuilde
Tekenen van onverschilligheid

Hij deponeerde zijn vuilniszak
Netjes in de ene container
Die nog plaats had voor hem
Bedankt daarvoor

"De wereld is bevroren
De wereld is in coma
De wereld is overleden
De wereld is begraven"

Weer in het flatgebouw :

Hij nam de lift
Het zoemen van machines
Het trekken van kabels
Het klikken van de deur

En toen was hij op zijn verdieping
Niemand op de galerij
Behalve hij dan

Het was koud
Snel naar binnen maar
Zijn huis geruststellend verlicht
En comfortabel warm

Er stond fijne muziek op
Zijn vrouw deed een dutje
De katten sliepen eveneens

Het leven is fantastisch
Dat staat vast
Zonder enige twijfel