«»
Aan ons raam gezeten
Dronken we zwarte koffie
En aten zoete dadels
Aanschouwden de wereld
Beneden ons en in de verte
Vanaf de zevende etage
Trok het leven aan ons voorbij
Alles gaf zich prijs
De mysteries ontvouwden zich
In ons blikveld zagen we :
De optocht van mensen
Met grote haast en spoed
Ook mensen zonder doel
Met tijd in overvloed
Sommigen eenmalig
Anderen zagen we elke dag
We zagen jonge mensen ouder worden
Tot ze niet meer jong waren
Oude mensen nog ouder worden
Tot ze niet meer langsliepen
Omdat ze ziek of overleden waren
We zagen de seizoenen beginnen
Nadat ze in vol ornaat floreerden
Gingen ze haperen en stagneren
Waarna ze eindigden en plaatsmaakten
Voor het volgende seizoen
We zagen de winkels veranderen
Ze werden steeds feestelijk geopend
En later stilletjes weer voorgoed gesloten
Plaatsmakend voor de volgende
Die het mocht proberen
Er waren vogels in de lucht
Meeuwen, duiven en kauwen
Reigers en halsbandparkieten
Ze fladderden en cirkelden over het plein
Ze hadden honger en riepen om eten
Ze maakten ruzie met elkaar
Over de kruimels die waren achtergelaten
In de nacht waren er de lichten van de stad
De hoge gebouwen aan de horizon
In het centrum van onze wereld
Het Manhattan aan de Maas
Dit waren de nachten van belang
Toen we zwarte koffie slurpten
En zoete dadels aten uit verre landen
Als je je ogen sluit zie je mooie dingen
Als je ervoor kiest ze te willen zien :
Hemellichamen aan het firmament
Fonkelende lichtjes van sterren en planeten
Lichtgeesten, UFO's en fantomen
De heldere en magische energieën
Tussen jou en mij
Tranen in de ogen
Van gedeeld verdriet
Van gedeelde herinneringen
Van de slappe lach
Dit was de dag dat we leefden
Dit was de nacht van ons leven
Dit mag niet worden vergeten
Nooit
In het begin was er niets
De aarde was woest en ledig
De levensvormen ontsproten
Aan het water des levens
De aarde en de evolutie
De prehistorie en de mensheid
Alles vloog voorbij
Toen ik met mijn ogen knipperde
Toen we zaten voor het raam
De tijd is vloeibaar
De geschiedenis onrustig
De toekomst onzeker
We zaten comfortabel
In onze fauteuils aan het raam
Er waren koffie en dadels
Laat het zo zijn
Het raam
HET RAAMAan ons raam gezeten
Dronken we zwarte koffie
En aten zoete dadels
Aanschouwden de wereld
Beneden ons en in de verte
Vanaf de zevende etage
Trok het leven aan ons voorbij
Alles gaf zich prijs
De mysteries ontvouwden zich
In ons blikveld zagen we :
De optocht van mensen
Met grote haast en spoed
Ook mensen zonder doel
Met tijd in overvloed
Sommigen eenmalig
Anderen zagen we elke dag
We zagen jonge mensen ouder worden
Tot ze niet meer jong waren
Oude mensen nog ouder worden
Tot ze niet meer langsliepen
Omdat ze ziek of overleden waren
We zagen de seizoenen beginnen
Nadat ze in vol ornaat floreerden
Gingen ze haperen en stagneren
Waarna ze eindigden en plaatsmaakten
Voor het volgende seizoen
We zagen de winkels veranderen
Ze werden steeds feestelijk geopend
En later stilletjes weer voorgoed gesloten
Plaatsmakend voor de volgende
Die het mocht proberen
Er waren vogels in de lucht
Meeuwen, duiven en kauwen
Reigers en halsbandparkieten
Ze fladderden en cirkelden over het plein
Ze hadden honger en riepen om eten
Ze maakten ruzie met elkaar
Over de kruimels die waren achtergelaten
In de nacht waren er de lichten van de stad
De hoge gebouwen aan de horizon
In het centrum van onze wereld
Het Manhattan aan de Maas
Dit waren de nachten van belang
Toen we zwarte koffie slurpten
En zoete dadels aten uit verre landen
Als je je ogen sluit zie je mooie dingen
Als je ervoor kiest ze te willen zien :
Hemellichamen aan het firmament
Fonkelende lichtjes van sterren en planeten
Lichtgeesten, UFO's en fantomen
De heldere en magische energieën
Tussen jou en mij
Tranen in de ogen
Van gedeeld verdriet
Van gedeelde herinneringen
Van de slappe lach
Dit was de dag dat we leefden
Dit was de nacht van ons leven
Dit mag niet worden vergeten
Nooit
In het begin was er niets
De aarde was woest en ledig
De levensvormen ontsproten
Aan het water des levens
De aarde en de evolutie
De prehistorie en de mensheid
Alles vloog voorbij
Toen ik met mijn ogen knipperde
Toen we zaten voor het raam
De tijd is vloeibaar
De geschiedenis onrustig
De toekomst onzeker
We zaten comfortabel
In onze fauteuils aan het raam
Er waren koffie en dadels
Laat het zo zijn
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 22-02-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Vincent OostrijckActief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het raam ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Gedichten over geluk
Nieuwste gedichten
- [ Geluk (6) ]
- [ Rijkdom biedt alles ]
- [ Druk ]
- [ Mini-geluk ]
- Het vroeg maar zo weinig...
- De weg naar geluk