INLOGGEN
«»

Het raam

HET RAAM

Aan ons raam gezeten
Dronken we zwarte koffie
En aten zoete dadels
Aanschouwden de wereld
Beneden ons en in de verte

Vanaf de zevende etage
Trok het leven aan ons voorbij
Alles gaf zich prijs
De mysteries ontvouwden zich
In ons blikveld zagen we :

De optocht van mensen
Met grote haast en spoed
Ook mensen zonder doel
Met tijd in overvloed
Sommigen eenmalig
Anderen zagen we elke dag

We zagen jonge mensen ouder worden
Tot ze niet meer jong waren
Oude mensen nog ouder worden
Tot ze niet meer langsliepen
Omdat ze ziek of overleden waren

We zagen de seizoenen beginnen
Nadat ze in vol ornaat floreerden
Gingen ze haperen en stagneren
Waarna ze eindigden en plaatsmaakten
Voor het volgende seizoen

We zagen de winkels veranderen
Ze werden steeds feestelijk geopend
En later stilletjes weer voorgoed gesloten
Plaatsmakend voor de volgende
Die het mocht proberen

Er waren vogels in de lucht
Meeuwen, duiven en kauwen
Reigers en halsbandparkieten
Ze fladderden en cirkelden over het plein
Ze hadden honger en riepen om eten
Ze maakten ruzie met elkaar
Over de kruimels die waren achtergelaten

In de nacht waren er de lichten van de stad
De hoge gebouwen aan de horizon
In het centrum van onze wereld
Het Manhattan aan de Maas
Dit waren de nachten van belang
Toen we zwarte koffie slurpten
En zoete dadels aten uit verre landen

Als je je ogen sluit zie je mooie dingen
Als je ervoor kiest ze te willen zien :
Hemellichamen aan het firmament
Fonkelende lichtjes van sterren en planeten
Lichtgeesten, UFO's en fantomen
De heldere en magische energieën
Tussen jou en mij

Tranen in de ogen
Van gedeeld verdriet
Van gedeelde herinneringen
Van de slappe lach

Dit was de dag dat we leefden
Dit was de nacht van ons leven
Dit mag niet worden vergeten
Nooit

In het begin was er niets
De aarde was woest en ledig
De levensvormen ontsproten
Aan het water des levens
De aarde en de evolutie
De prehistorie en de mensheid
Alles vloog voorbij
Toen ik met mijn ogen knipperde
Toen we zaten voor het raam

De tijd is vloeibaar
De geschiedenis onrustig
De toekomst onzeker
We zaten comfortabel
In onze fauteuils aan het raam
Er waren koffie en dadels
Laat het zo zijn

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 22-02-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het raam ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.