Dat zachtgele jasje
Wat we daar nou eigenlijk déden in dat bosachtige park?
Één van die zeldzame vredige momenten met mijn
vader
Ik droeg op zijn zondags een zachtgeel kort zomerjasje,
aaibaar, vlekken die ik daarom krampachtig meed
Hoogstwaarschijnlijk voerden we oud brood aan de
talrijke watervogels, volop daar in watertjes aanwezig
Een kleurrijk en prácht gezicht!
Waarom nou juist dat gele jasje zo bleef "hangen?"
Ik weet het niet en sla nu maar mijn herinneringenboek
dicht.
Dakoyria, 2019.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 25-04-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dat zachtgele jasje’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.