Onverbiddelijk
Onverbiddelijk
Een man
Die reeds jaren geleden
Zijn woelige studentenleven
Definitief had achtergelaten
Kreeg opeens de behoefte
Om zich weer te doen gelden
In zijn oude café
In het centrum van Rotterdam
Om dat knagende gevoel
Tegen te gaan
Dat hij ouder werd
Dus op een zaterdagavond
Stapte hij de grote kroeg binnen
Aan de Nieuwe Binnenweg
Op zoek naar zijn oude zelf
De plek
Waar hij naar eigen zeggen
Toen hij fit en hip was
De meisjes wist te imponeren
Maar het viel helaas tegen
Hij merkte meteen op
Dat het publiek
Veel jonger geworden was
De muziek die men draaide
Kende hij niet
Hij probeerde wat te dansen
Met twee blonde meiden
Maar hij stopte
Toen hij rare blikken kreeg
Hij had sterk het idee
Dat hij uitgelachen werd
En dat men de spot dreef met hem
Na een uurtje
Ongemakkelijk dansen
Verliet hij zweterig
En buiten adem
De dansvloer
En even later
Ook het café zelf
De volgende morgen
Zat hij in zijn fauteuil
Het geheel
Nog eens te overdenken
Onder het genot
Van een kopje thee
Toen werd hij slaperig
En begon te knikkebollen
Zijn kin zakte op zijn borst
Zijn voorhoofd toonde
Onverbiddelijk
Zijn terugtrekkende haargrens
De laatste gedachte
Voordat hij in slaap viel
Was dat leeftijd uiteindelijk
Maar relatief is
Je bent zo oud
Als je je voelt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 27-01-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Onverbiddelijk’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.