De mens verprutst het vaak weer...
Die metershoge bomen vormen met elkaar
een heel fraaie laan...
Tussen ingezaaid graszaad zie je een ware
zee aan Madeliefjes en al uitgebloeide
Paardenbloemen Eens beeldschoon geel
getint en wel zo mooi
De bomen zijn groot gegroeid in ruim twintig
jaar tijd Loop- en fietspaden erlangs gesitueerd,
wat een heerlijkheid!
De mens verpest het maar weer eens:
Bij het zeer nabij gelegen brengparkje dit keer
een opengebarsten grijze vuilniszak... De stank
en viezigheid over tientallen meters door over-
gebleven etensresten... Hoezo uiterst onhygiënisch
meer en meer? Vogels en wie weet ook ongedierte
eten hun buik rond op hun dooie gemak.
Dakoyria, 2023.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 30-05-2023
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De mens verprutst het vaak weer...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.