Toch laat zij een lacune...
Ik behandel haar immer met veel mededogen
Het antwoord daarop is, werkelijk ongelogen,
een misbruik van mijn tijd, geld en geringe
energie
Als ik net zoveel had meegemaakt als zij,
zou ik waarschijnlijk ook zo aan het
exploiteren slaan...
De wetenschap dat ik haar niet kan
veranderen Zover is mijn inzicht al wel
gegaan Wel zonder enige haat of rancune
moet ik in mijn eigen belang haar laten
gaan
Desondanks ervaar ik een zekere lacune!
Dakoyria, 2021
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-07-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Toch laat zij een lacune...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.