weltschmerz

Emiel Warswater

Hoe jij ter taal zwerft

in het zwerken

van schier scheldwoorden




met ongewassen vlerken

onder de leren jas met aanwas

van het schurken aan de regen

de beschimpingen rijpen onder je tong

op het hijgen af

in een rijgen van doodskransen

als paternosters van verachting

en de windvlagen

die schudden

de overrijpe woorden vallen er als pruimen




alsof je voorhoofd het stalen aambeeld is

je gedachten met metalen wind beslagen




en al het gesprokene als lood

platvalt

op je lippen




met je o wee je gebeente

de hele zwik overboord gooit




daarachter ligt de grot van genezing

in de berg van slaap

een mansgrote holte van boutades

met de krop van pijn in de keel

je hangt er als de huig in je mond

zoals een vleermuis in een grot