Het is jammer, maar helaas...

Dakoyria

Zij belde opnieuw veel te vroeg aan
Ik raakte nu danig ontstemd
Elke dag al de klos en steeds in mijn
nachthemd

Zij kan slecht alleen zijn,dat is waar
Maar nu ben ik daar bodemloos mee
opgeknapt, werkelijk waar!
Subtiele opmerkingen helpen dan niet

Ik word steeds grover, tot mijn eigen
verdriet Ach, ik ken toch haar manco's?
Waarom niet dan meer tact?
Zeer waarschijnlijk door haar genegeerd

Ik die bijna opnieuw onvrijwillig zwicht.....
Zij druipt per saldo af met een meer dan
teleurgesteld gezicht.

Alleen moeten zijn voor haar een gewichtig
iets... Ik heb er niet altijd zin in, maar wie
een vinger geeft... mist straks een hand!

Dakoyria, 2020.