Wat spijtig nou...
Met een ongeduldig gebaar geeft zij elk plantje
een fikse plens water
Een keer per week dan slechts, zorgen daarover
pas later...
Mijn kleine vetplantjes zjn zogezegd compleet
verzopen Waarom reageerde IK veel vlugger dan
niet? Ik bekijk na een week het treurige resultaat
Helaas geen soelaas voor hen meer, het doet me
verdriet
Nog wel door een vervangende collega van mijn
vaste hulp! Hoe ga ik dat haarzelf nu verkopen?
Zo lief aan mij geschonken in de hoop op een
lange levensduur... Niets valt er nog te hopen.
Dakoyria, 2020.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-07-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wat spijtig nou...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.