vormeloze massa

Geert Messelis

de afstand tot de horizon
een grijze vormeloze massa
chaos scheppen in orde
met monsterkoppen en kastelen
er waren grijze schimmen van zichzelf
door nauwe straten
ze ontwijken de pijn
door het samen zijn
in bruine kroegen
ze krijgen niets gezegd
dus vol laten lopen
en de rekening achteraf betalen
ze schakelen van bulderlach
naar stilletjes huilen
en zeggen dan
om het even wat
ze zijn als losgeslagen ballen
in een flipperkast
wat blijft is walg
om het goedkope bier
en het samenzijn
om niet alleen te zijn
en als het morgen is
wacht ze alleen
het kale bed