Steeds maar flínk moeten zijn
Ik kijk naar haar vanuit een ooghoek en
zij ziet míj dan niet
Haar strak gelaat, zozeer verwrongen,
nog altijd uit zij geen verdriet
Haar vader en moeder moest zij onlangs
al missen, nu ook nog haar heel oude oma
daarbij
Zij moedert wat over haar eigen kinderen,
vier stuks op een rij
Ik heb haar als heel klein kind al gekend
Hoe sterk moet een mens nú dan wel zijn?
Mijn hart huilt om deze aardige meid;
tot veel teveel volwassenheid maar bestemd.
Dakoyria, 2018.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-06-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Steeds maar flínk moeten zijn’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.