Rouwrituelen

Dakoyria

Die rouwrituelen uit mijn heel vroege jeugd:
dícht werden gedaan alle overgordijnen in
werkelijk de hele straat
Dat heette tóen nog een deugd!

Condoleren deed je nog bij bij buren of iets
thuis, in je allernetste kledij Graag wel in
zwart; teveel opsmuk paste daar niet bij.

In de privésfeer ging de radio beslist uit
Er heerste zo een beklemmende sfeer
als een familielid was overleden.....
Er werd nogal gezwegen, alleen het hoog-
nodige gezegd Graag beleef ik nooit meer.

Láter, volwassen, maak je heel anders mee:
Je bent in het buitenland: een uitgebreide
koffietafel Een toost werd op de overledene
uitgebracht Wát een verademing... Is verdriet
er een cent minder om? Je denkt wel van nee.

Tropische gewoonten gaven nóg anders weer:
ook dáár met elkaar een warme maaltijd
nuttigen in een alleszins dragelijke sfeer
Grapjes werden over de overledene gemaakt,
tegelijkertijd ook hartstochtelijk erom gehuild
Dodelijke ernst ontbrak, waarbij zo iedere stem
staakt Men lachte soms zelfs wat hier, vanuit een
hier-en-nu plezier.

Dakoyria, 2017.