terreur 1

Geert Messelis

de rituelen trappen in het ijle
er branden kaarsjes
en er worden bloemen neergelegd
met boodschappen voorbij de einder
en kinderknuffels
en telkens is er wel een vent
die Imagine zingt
de massa zingt de Marseillaise
of roept we zijn niet bang
er wordt betoogd voor onze waarden
die rekbaar zijn en vluchtig zijn als ether

de pers knijpt bittere vruchten
dan verslapt de aandacht
het leven gaat weer zijn "gewone" gang
de afwachting maakt opwachting
maar wordt een vrouw lastiggevallen
op een tram
dan keren alle blikken op oneindig