«»
de stilte verdwenen,
de maan die schijnt door een kier.
De planken ze kraken,
wil niemand ontwaken,
zo sta ik nog eventjes hier.
Mijn handen ze voelen,
lag net nog te woelen,
ik denk aan al het plezier.
Sta lichtjes te beven,
wil nu wat beleven,
een stille avonturier.
Stille avonturier
Ik loop op mijn tenen,de stilte verdwenen,
de maan die schijnt door een kier.
De planken ze kraken,
wil niemand ontwaken,
zo sta ik nog eventjes hier.
Mijn handen ze voelen,
lag net nog te woelen,
ik denk aan al het plezier.
Sta lichtjes te beven,
wil nu wat beleven,
een stille avonturier.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 09-01-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
PommetjeActief sinds: 08-01-2017Informatie bij het gedicht:
Op de tast in het donker. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Stille avonturier’ van Pommetje zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Gedichten over gedrag
Nieuwste gedichten
- Grensoverschrijdend
- [ Onaangepast ]
- [ Tolerant (1) ]
- Paaseitjes
- HALVE OORLOGS-GARE !!!
- Mezelf uitgebreid verzorgen