Stille avonturier
Ik loop op mijn tenen,
de stilte verdwenen,
de maan die schijnt door een kier.
De planken ze kraken,
wil niemand ontwaken,
zo sta ik nog eventjes hier.
Mijn handen ze voelen,
lag net nog te woelen,
ik denk aan al het plezier.
Sta lichtjes te beven,
wil nu wat beleven,
een stille avonturier.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 09-01-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Pommetje (Actief sinds: 08-01-2017)
Informatie bij het gedicht
Op de tast in het donker.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Stille avonturier’ van Pommetje zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.