de dans der leguanen

Geert Messelis

mensen zijn kameleons
ze nemen een schutskleur aan
gebeurt er iets
ze zijn stil als een blad
en achteraf
heeft niemand iets gedaan

ze nemen de kleur aan van hun werk
ze nemen de kleur aan van hun kerk
ze nemen de kleur aan van hun vrienden

een uiterste vorm
van de zo aanbeden
flexibiliteit

de mallemolen draait zo snel
je moet je goed vastgrijpen
om niet te worden weggegooid
en daarna bij het puin gezet
met een eigen gezicht

de vluchtenden tegenhouden
om de zwakken lachen
de rijke zielen genezen
de arme doden
voorlopig begraven