Het café-restaurant

Inge Depauw

Ik sta voor een klein café,
heel vroeg op de morgen,
'k heb nog tijd, dus dit idee
blijft me niet verborgen,

'k tuur nieuwsgierig door het raam
om me te verbazen
over menig Franse naam,
omgespoelde glazen.

'k Kom terecht in een décor,
typisch voor 't theater,
van de oorlog, of ervoor,
maar toch echt niet later,

bovenaan de eiken toog
hangen vele renners
met de klakklep fier omhoog:
da's iets voor de kenners,

2-3 tafels, en niet meer,
voor diverse lieden
die bij 't kaarten fel van leer
trokken bij het bieden,

in de gang, net langs de cour,
leidt een trap naar boven,
daar was het de kok zijn toer
om een pot te stoven.

In de charme van 't café
zitten vele dagen,
maar het telt nog altijd mee
zonder te versagen,

en ik blijf nog even staan,
net voor 't werk, verdorie,
op de drukke Ijzerlaan,
voor de oude glorie.